دستمال كاغذی به اشك گفت :
قطره قطره‌ات طلاست ، یك كم از طلای خود حراج می‌كنی؟
عاشقم ، با من ازدواج می‌كنی؟
اشك گفت :
ازدواج اشك و دستمالِ كاغذی!!!
تو چقدر ساده‌ای خوش خیال كاغذی!
توی ازدواج ما تو مچاله می‌شوی
چرك می‌شوی و تكه‌ای زباله می‌شوی
پس برو و بی‌خیال باش
عاشقی كجاست!
تو فقط دستمال باش!
دستمال كاغذی، دلش شكست ، گوشه‌ای كنار جعبه‌اش نشست
گریه كرد و گریه كرد و گریه كرد
در تن سفید و نازكش دوید
خونِ درد
آخرش، دستمال كاغذی مچاله شد ، مثل تكه‌ای زباله شد
او ولی شبیه دیگران نشد ، چرك و زشت مثل این و آن نشد
رفت اگرچه توی سطل آشغال پاك بود و عاشق و زلال
او با تمام دستمال‌های كاغذی فرق داشت
چونكه در میان قلب خود دانه‌های اشك كاشت